Voor het eerst alleen

Deze dag zou hoe dan ook ooit komen. Dat besefte ik mij iedere dag al te goed. Als ik aan het over analyseren was en mij dit scenario voorstelde, dan liepen de tranen al over mijn wangen. Jaren lang dacht ik na over dit scenario in de hoop dat wanneer het moment daadwerkelijk zou aanbreken, de klap dan minder hard zou zijn.

Niets is minder waar. De klap is waarschijnlijk nu nog harder aangezien mijn lieve Brandy, mijn steun en toeverlaat was als ik thuis kwam. Ze was er toen ik naar groep acht ging op de basisschool. Ze was er toen ik naar de middelbare school ging. Ze was er tijdens al mijn verdrietige momenten in mijn leven.
De dood van mijn eerste kat Felix, de dood van mijn biologische vader en mijn oma. Ze was er voor mij toen mijn opa en andere oma overleden. Ze was er voor mij toen ik aan een hbo studie begon. Ze was er toen ik naar de Universiteit ging. Ze was er voor mij alle keren dat ik huilde omdat ik slecht behandeld werd. Ze was er toen ik het leven niet meer zag zitten.

Ik mag mij gelukkig prijzen dat Brandy, 20 jaar en vijf maanden lang mijn beste vriendin is geweest. Enorm dankbaar ben ik, voor de onvoorwaardelijke liefde die ze mij heeft gegeven. Vanaf haar veertiende was ze dement geworden. Desondanks dat was ze zindelijk en heeft nooit buiten de bak geplast. Brandy heeft in vijf huizen gewoond en zeven zomervakanties zonder mij doorstaan. Ze heeft twee hersenbloedingen en een epilepsie aanval overleefd. Dankbaar ben ik, dat ze nog elf maanden in mijn nieuwe huis heeft mogen wonen.

Ik had mij geen betere vriendin kunnen voorstellen. Nu ze er niet meer is maakt mij dit zeer bewust hoe haar leven verweven is met mijn leven. Ze was mijn veiligheid en bescherming. Ze gaf mij de rust en kalmte die ik nodig had. Hoe ze huppelde als ze de slagroombus zag. Hoe ze naar mij toe rende als ik thuiskwam. Wat ga ik dat missen.

Nu kom ik thuis in een leeg huis. Nu slaap ik in een leeg bed. Ik zit op de bank zonder haar warmte op mijn schoot. Er liggen op de grond geen kattenbak steentjes meer die ik hoef op te ruimen. Die rot steentjes waar ik steeds met mijn voet op stond, maar nu mis ik ze. Vanaf nu vermijd ik de schappen met kattenvoer. 

En dan ineens is mijn beste vriendin uit mijn leven. De laatste uren gingen zo snel voorbij.
Ik was nog niet klaar om haar te verliezen. Daar zou ik nooit klaar voor zijn. 

Brandy is een deel van mij. 

Mijn hart is in stukken verscheurd. 

Het is doodstil in huis. 

Thuiskomen zal nooit meer hetzelfde zijn.