De lelijke waarheid

Waarom is de wereld alleen maar met zichzelf bezig? Waar is het principe geven en nemen gebleven? Waarom hebben we te maken met zoveel onrechtvaardigheid? Onrechtvaardigheid komt vaak voor in de wereld. Mensen die in armoede leven, kinderen die misbruikt worden, baby’s  die doodgaan aan de ziekte kanker. Inspanningen die niet erkent worden. Zorgzame mensen die gebruikt worden door egoïstische figuren. 

Er wordt vaak misbruik gemaakt van zorgzame mensen die voor een hoop mensen klaarstaan. Zorgzaamheid zit vaak in iemands karakter. Deze eigenschap is verbonden met je competenties en interesses. De valkuil is ‘te zorgzaam zijn’. Mensen zien ‘zorgzaamheid’ vaak als vanzelfsprekend. Ik vind het zelf een hele mooie eigenschap. Daarnaast vind ik het fijn om mensen te kunnen helpen waar ik kan. Behandel anderen zoals jezelf ook behandeld wil worden.

Het is niet dat ik mijzelf wegcijfer, maar ik geef eerder de prioriteit aan de ander dan aan mijzelf. Als iemand hulp nodig heeft, voel ik mij  geroepen om die persoon te helpen. Je medemens helpen is iets heel natuurlijks. Maar in plaats van dankbaarheid wordt het meestal als vanzelfsprekend gezien. Je krijgt vaak een ‘dankjewel’ te horen maar stiekem hoop je toch op een tegemoetkoming. Dit gebeurt niet. Na enige tijd volgt er toch teleurstelling. Iets doen voor de ander en daar weer iets voor terug te geven. Het hoeft natuurlijk niet letterlijk 50/50 te zijn, maar er zijn gewoonweg teveel mensen die jouw hulp niet verdienen. Mensen die alleen maar nemen en hun hart niet op de juiste plek hebben zitten. Die tegenreactie verwacht je niet altijd bewust, maar je verwacht hem wel. Onze samenleving is gebouwd op geven en nemen. Alleen niet iedereen begrijpt dit principe. Meestal bied ik mijn hulp aan, echter gebeurt het ook vaak genoeg dat mensen om mijn hulp vragen. Zo help ik graag mensen met het moderniseren hun CV en het schrijven van motivatiebrieven. Zo geeft de ene persoon mij als blijk van waardering wat geld. De ander geeft mij chocola of iets anders lekkers. En sommige mensen geven helemaal niets. Het gaat niet om de waarde van iets maar om het gebaar. Liefde is vooral geven. Dit is een essentieel principe.  

Je kent vast een aantal mensen die denken dat ze alleen op de wereld zijn. Het maakt niet uit wat er gebeurt, deze mensen denken veelal dat ze het slechter hebben dan jij. Ze denken dat ze meer te verduren hebben gehad en dat hun leven veel zwaarder is. De diepere oorzaak van egocentrisme is afhankelijkheid, maar iemand die je erg nodig heeft, zal dat niet durven toegeven. Of iemand waar je veel voor doet, die zijn/haar waardering niet laat blijken. Dit egocentrisme komt vaak voort uit een gebrek aan empathie. Deze mensen vinden dat ze meer verdienen dan anderen. Wanneer ze dit niet krijgen, dan gaan ze klagen. En dit soort mensen krijgen meestal ook nog wat ze willen. In de praktijk zijn deze mensen enorm ongelukkig en door al dat nemen zullen ze in een depressie raken of zelfs nog erger. Zo raken ze vriendschappen kwijt maar binnen no time zijn ze vervangen voor andere mensen. Het gaat ze namelijk niet om het individu maar puur om iemand die ze aandacht geeft. 

Mensen met ADHD zijn vaak ontzettend zorgzaam. Daarnaast is het rechtvaardigheidsgevoel bij mensen met ADHD heel groot. Ze ervaren veel vaker onrecht gezien hun eigen onmacht door de omgeving meestal gedefinieerd wordt als onwil, waarop veroordeling en kritiek volgt. Iemand die zich snel druk maakt, wordt vaak gezien als een ‘stoker’. Toch zijn dit de meest betrokken werknemers. Echter, is hard werken niet het allerbelangrijkste en is politiek deel van onze menselijke natuur. Onderzoek toont aan dat de relatie met je werkgever belangrijker is dan je prestaties. Dus hoe hard je ook werkt en hoeveel je ook doet voor mensen, men zal niet de waardering geven die je verdiend. Men prijst authentieke medewerkers de hemel in, maar ze worden toch niet gewaardeerd voor het harde werk en de eerlijkheid. Of ze worden ingehaald door medewerkers of managers die het ‘machtsspelletje’ beter spelen. Onze maatschappij is niet eerlijk en macht is waar alles om draait. Acteren levert meer op dan authenticiteit. Als er belangrijke morele waarden worden geschonden, is het toch logisch dat iemand daar boos over wordt? Men die in een hogere positie zit maar door zijn of haar onzekerheid steeds moet laten zien wie meer macht heeft. Ook wel narcisme. Dit soort mensen vinden zichzelf geweldig en gebruiken hun macht als tool om hun onzekerheid te maskeren. Continue laten weten dat iemand zijn directheid en mening niet wordt gewaardeerd. We leven in een vrij land en we hebben zogenaamd vrijheid van meningsuiting, maar zodra je je mening laat horen dan vinden ze je vervelend. Als je iets irritant vind van iemand, is dat meestal iets wat je irritant vind aan je eigen ik. Durf eens in de spiegel te kijken en confronteer jezelf. 

Al heel lang worstel ik met de onrechtvaardigheid van de mens. Ik heb ingezien dat dit dilemma een zinloze strijd is. Mensen zijn onrechtvaardig en hoe we daar ook tegen vechten, het verandert helemaal niets.

Het is een poppenkast. 

8 Comments

  1. De kunst is denk ik om proberen een toeschouwer te worden van de ”poppenkast”, als waar deze oorspronkelijk voor bedoeld is.
    Als dit eenmaal lukt, dan proberen te leren/groeien/genieten van de deelnemende poppen.. 😉

Laat een antwoord achter aan Melany Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.