Dank je voor delen van je persoonlijke verhaal Melany,
Faalangst zo herkenbaar. Ik denk dat de gevolgschade van AD(H)D erger is dan de diagnose zelf. Althans zo ervaar ik het. Ik was 44 toen een psychiater de diagnose stelde. Al die gevechten die je levert en nu weet waar het vandaan komt. En ja de omgeving. Mijn ouders weten het maar doen er niets mee. Ze praten er niet over, dan is het net alsof het er niet is. Een paar goede vriendinnen die weten hoe ik nu als persoon in mekaar zit. En houden van me zoals ik ben. Daar hoef je het ook niet meer uit te leggen en dat is relaxt. Melany, alleen komen te staan na 5 jaar. Dat is ook heftig. Een verbroken relatie is sowieso emotioneel. Sterkte met alles, en ja we blijven geloven in onszelf. Dat is de sleutel….liefs,
Bedankt voor je openheid en fijn dat je reageert Sterre.
De gevolgschade is vele male erger dan de belemmeringen die AD(H)D ons geeft. Wisten we het eerder, hadden we eerder medicatie kunnen gebruiken. Dan hadden we eerder onszelf kunnen accepteren, beter begrijpen waarom we bepaalde gedragingen vertonen en hoe daarmee om te gaan.
Wat fijn dat je goede vriendinnen hebt die je geweldig vinden om wie je bent. Zo hoort het ook. Je hebt een hart van goud en alleen de juiste mensen zullen dat zien en daar geen misbruik van maken.
Je ouders zijn waarschijnlijk star, omdat bij het toegeven/accepteren ze het teveel bij zichzelf gaan zoeken. Dat is jammer. Probeer dat om die manier te zien en er gewoon lekker op een open manier over durven praten. Confrontatie is nodig en hierdoor zullen je ouders vanzelf inzien dat het is zoals het is en dat het niet verzonnen is. Ze zijn van een andere generatie en geloven in andere theorieën. Dat is voor nu klote. Print desnoods deze blogs uit en laat het ze lezen. Niet iedereen is goed in het omschrijven van hun gedachtegang en gevoel. Maar daar help ik je graag bij. xxx
Zo fijn als er iemand meedenkt en voelt. Voorlopig leg ik niets meer uit. Eerst leren in mezelf om dingen te accepteren, zonder dat ik goedkeuring of afkeuring van andere mensen krijg. Sterkte met je kat. liefs Sterre xxx
ik stuit nu voor het eerst op jouw site en heb nu een aantal blogs gelezen (onder andere op ADHD positief).
Ik herken veel van wat je schrijft. Ik ben bijna 21 jaar en heb sinds dit jaar de diagnose ADD gekregen. Ik ben mezelf er nu ook meer in aan het verdiepen en vind het fijn om jouw blogs te lezen. Helpt voor mij bij een stukje zelfacceptatie. Dat is af en toe nog erg lastig omdat de omgeving soms erg onbegripvol is.
In mijn studie wordt er ook veel aandacht besteed aan zelfreflectie en hoe je bent als persoon. Dat is soms zo confronterend. Ik heb sinds dit jaar studievertraging. Het geeft rust maar kost inderdaad wel meer tijd en geld.
Hang in there and keep it up!
Ik probeer hetzelfde te doen 😉
Hi Vee, wat fijn dat je je ervaring deelt. Ontzettend mooi om te lezen dat je je herkent in de blogs. Studievertraging is frustrerend, maar gelukkig ben je goed bezig met zelfreflectie en dus ook met het accepteren van je volledige ik. Dit zal je uiteindelijk helpen met het bereiken van je doelen en lekker in je vel zitten. Hou vol en geloof in jezelf!
Eerlijk en confronterend!! Xx
Thanks mommy xxx
Wat een mooie blog Melany.
Open en eerlijk. daar mag je nu al trots op zijn!
Succes met navigeren op jouw levenspad.
Marjanne
Bedankt voor je lieve woorden Marjanne. Heel erg bedankt.
Dank je voor delen van je persoonlijke verhaal Melany,
Faalangst zo herkenbaar. Ik denk dat de gevolgschade van AD(H)D erger is dan de diagnose zelf. Althans zo ervaar ik het. Ik was 44 toen een psychiater de diagnose stelde. Al die gevechten die je levert en nu weet waar het vandaan komt. En ja de omgeving. Mijn ouders weten het maar doen er niets mee. Ze praten er niet over, dan is het net alsof het er niet is. Een paar goede vriendinnen die weten hoe ik nu als persoon in mekaar zit. En houden van me zoals ik ben. Daar hoef je het ook niet meer uit te leggen en dat is relaxt. Melany, alleen komen te staan na 5 jaar. Dat is ook heftig. Een verbroken relatie is sowieso emotioneel. Sterkte met alles, en ja we blijven geloven in onszelf. Dat is de sleutel….liefs,
Bedankt voor je openheid en fijn dat je reageert Sterre.
De gevolgschade is vele male erger dan de belemmeringen die AD(H)D ons geeft. Wisten we het eerder, hadden we eerder medicatie kunnen gebruiken. Dan hadden we eerder onszelf kunnen accepteren, beter begrijpen waarom we bepaalde gedragingen vertonen en hoe daarmee om te gaan.
Wat fijn dat je goede vriendinnen hebt die je geweldig vinden om wie je bent. Zo hoort het ook. Je hebt een hart van goud en alleen de juiste mensen zullen dat zien en daar geen misbruik van maken.
Je ouders zijn waarschijnlijk star, omdat bij het toegeven/accepteren ze het teveel bij zichzelf gaan zoeken. Dat is jammer. Probeer dat om die manier te zien en er gewoon lekker op een open manier over durven praten. Confrontatie is nodig en hierdoor zullen je ouders vanzelf inzien dat het is zoals het is en dat het niet verzonnen is. Ze zijn van een andere generatie en geloven in andere theorieën. Dat is voor nu klote. Print desnoods deze blogs uit en laat het ze lezen. Niet iedereen is goed in het omschrijven van hun gedachtegang en gevoel. Maar daar help ik je graag bij. xxx
Dank je lieve Melany,
Zo fijn als er iemand meedenkt en voelt. Voorlopig leg ik niets meer uit. Eerst leren in mezelf om dingen te accepteren, zonder dat ik goedkeuring of afkeuring van andere mensen krijg. Sterkte met je kat. liefs Sterre xxx
Wat een bewustwording. Het zal een mooie reis voor je worden. ? Bedankt voor je bericht. ??
Hoi Melany,
ik stuit nu voor het eerst op jouw site en heb nu een aantal blogs gelezen (onder andere op ADHD positief).
Ik herken veel van wat je schrijft. Ik ben bijna 21 jaar en heb sinds dit jaar de diagnose ADD gekregen. Ik ben mezelf er nu ook meer in aan het verdiepen en vind het fijn om jouw blogs te lezen. Helpt voor mij bij een stukje zelfacceptatie. Dat is af en toe nog erg lastig omdat de omgeving soms erg onbegripvol is.
In mijn studie wordt er ook veel aandacht besteed aan zelfreflectie en hoe je bent als persoon. Dat is soms zo confronterend. Ik heb sinds dit jaar studievertraging. Het geeft rust maar kost inderdaad wel meer tijd en geld.
Hang in there and keep it up!
Ik probeer hetzelfde te doen 😉
Hi Vee, wat fijn dat je je ervaring deelt. Ontzettend mooi om te lezen dat je je herkent in de blogs. Studievertraging is frustrerend, maar gelukkig ben je goed bezig met zelfreflectie en dus ook met het accepteren van je volledige ik. Dit zal je uiteindelijk helpen met het bereiken van je doelen en lekker in je vel zitten. Hou vol en geloof in jezelf!
Liefs, Melany